W trakcie 35. posiedzenia Sejmu, w czwartek (09.02.2017r.) przekazałem Premier Beacie Szydło książkę Rajmunda Pollaka pt. „Polacy wyklęci z FSM za komuny i podczas włoskiej inwazji”, gdzie opisano przekręt prywatyzacyjny XX wieku. Podczas prywatyzacji i sprzedaży Fabryki Samochodów Małolitrażowych (FSM) włoskiemu koncernowi Fiat Auto z Turynu polski rząd oddał za symboliczną złotówkę najlepszą w tamtym czasie fabrykę samochodów w Europie Środkowowschodniej.
„Polacy wyklęci z FSM za komuny i podczas włoskiej inwazji” to dokument, w którym Rajmund Pollak, związany od 1979 roku z Fabryką Samochodów Małolitrażowych w Bielsku-Białej, opisuje dramatyczną historię zakładu i ludzi z podziemnych struktur bielsko-bialskiej „Solidarności”. Poznajemy kulisy przekrętu wartego prawie 3 miliardy dolarów. Przedstawione w książce dokumenty pokazują niespotykane w cywilizowanych krajach przypadki bezkarności osób sprawujących najwyższe funkcje w Państwie, a przede wszystkim rozpanoszoną ponad miarę nieudolność. Rajmund Pollak opisuje metody działań włoskich właścicieli fabryki wobec pracujących w niej Polaków. Odsłania kulisy utajnionych zaniedbań i nieprawidłowości. Pisze o pobłażliwych prokuratorach w III RP i o tym, jak Donald Tusk pomógł Włochom zwalniać Polaków z pracy.
W książce przedstawiono umowę z Fiatem, która oznaczała agonię FSM, a podpisał ją w maju 1992 r. jeden z założycieli Platformy Obywatelskiej Andrzej Olechowski. Polska straciła dzięki tej kurjozalnej transakcji najlepsze fabryki FSM, a ponad 25 tysięcy pracowników pozbawiono praw do bezpłatnych akcji pracowniczych. 19 lutego 2016 r. poseł Józef Brynkus skierował do Ministra Skarbu interpelację w sprawie korzyści odniesionych przez Fiat Auto Poland po przejęciu FSM. W odpowiedzi Marek Zagórski, sekretarz Stanu w Ministerstwie Skarbu Państwa, nie tylko potwierdził, że wartość FSM przed prywatyzacją wynosiła 3 miliardy dolarów, ale ponadto ujawnił wręcz sensacyjne szczegóły określenia wartości tak zasobnych spółek, jak Fiat Auto Poland SA, Magneti-Marelli Poland SA i Texid Poland SA, które powstały na bazie FSM. Każdą z tych spółek wyceniono na miliard starych złotych, czyli zaledwie 100 tysięcy nowych złotych. W sumie 300 tysięcy nowych złotych, co daje ok. 75 tysięcy dolarów. Zatem wartość FSM spadła w wyniku prywatyzacji z 3 miliardów do 75 tysięcy dolarów!
Pytanie brzmi: kto ukradł pozostałe pieniądze? Aby na nie odpowiedzieć wystarczy sięgnąć po dokumenty NIK przedstawione i omówione w całości w książce, która jest odważnym, ale i sensacyjnym dokumentem historycznym.
Polacy wyklęci z FSM za komuny i podczas włoskiej inwazji – moja recenzja
Książka Rajmunda Pollaka „Polacy wyklęci z FSM za komuny i podczas włoskiej inwazji” jest książką mówiącą o walce o godność i należyte traktowanie, bo tylko w tle przewijają się przesłanki o charakterze ekonomicznym, Polaków w okresie schyłku Polski Ludowej i po przekształceniach w 1989 roku aż do współczesności. Bo robotników z Fabryki Samochodów Małolitrażowych, w związku z ich sytuacją głównie polityczną, a także częściowo ekonomiczną po 1989 roku, należy traktować nie tyle jako fachowych pracowników, którymi niewątpliwie byli, ale przede wszystkim jako przedstawicieli narodu polskiego borykającymi się z prześladowaniami w obu tych okresach historycznych. Książką jest narracją naukową, bo opartą na bazie źródłowej i choć autorowi w wielu przypadkach brak jest warsztatu historycznego, bo z przywołanych źródeł profesjonalista mógłby znacznie więcej wydobyć, to nie można tej narracji naukowości zakwestionować.
Tytuł publikacji jest nieco patetyczny, ale też patos w przedstawianiu sytuacji polskich robotników w FSM w polskim państwie komunistycznym, a także po 1989 roku oraz po tej cezurze położenia samego państwa polskiego widać w przedstawieniu problemu. Autor jest tu konsekwentny, wychodząc z założenia, że patos ma przemówić do sumień nie tylko prostych czytelników, ale przede wszystkim czytelników instytucjonalnych. I aż prosi się, by tak się stało. A to, że autor nie wstydzi się emocji i operuje niekiedy bardzo mocnym słowem, to jest tylko dla czytelnika, niekoniecznie naukowego, tylko zaletą i inspiracją do dalszej lektury. Powinni ją też przeczytać koledzy Rajmunda Pollaka, których ta książka też dotyczy, a gdy ich już nie ma, bo śmierć ich zabrała, niech przeczytają ją ich bliscy. Także z tego powodu, że Rajmund Pollak odbrązawia niektóre postaci, innych zaś legendę mocno zaczernia. I nie są to bezpodstawne opinie, ale wywiedzione ze słów bezpośrednich świadków i ich relacji, ale też dokumentów.
Te relacje, dokumenty i inne źródła, wspaniałe fotografie bohaterów walki o godność robotników, niekiedy wręcz unikatowe, wyszperane z własnego archiwum, uzyskane od tych, którzy walczyli w Trzecim Szeregu „Solidarności” i w związkach zawodowych po przejęciu FSM przez Fiata egzemplifikują i uzasadniają tezy, sądy i interpretacje przeszłości FSM. Są one niekiedy wręcz bulwersujące i burzące dotychczasowe ustalenia historyków zajmujących się dziejami tej fabryki. Bez wątpienia z książką powinni się zapoznać historycy IPN-u, którym Pollak zarzuca brak profesjonalizmu, pominięcie, bądź niewykorzystanie wielu źródeł, które były i są dostępne. Pollak podejmuje z nimi śmiałą polemikę i nieraz przekracza w tej polemice granice sądów i interpretacji, w formułowaniu których profesjonalistom brak jest odwagi, a często przeszkadza autocenzura.
Książka Rajmunda Polaka to nie jest książka byle jaka. To nic, że napisał ją amator historii i któremu nieraz brakuje warsztatu historycznego, także w tworzeniu narracji, którą zastępuje cytowaniem wielkich fragmentów źródeł. Ale być może to właśnie jest też dodatkowym atutem tej publikacji: źródła nieprzetworzone, które może sobie każdy zawodowiec i amator odczytać.
Pollak daje w niej upust emocjom i kultywowanemu systemowi wartości. Nie stroni od przywoływania faktów bezpośrednio z nim związanych (wręcz osobistych). Nie osłabia to jednak wymowy dokumentacyjnej książki, jako, że na zdecydowaną większość takich zdarzeń przytacza źródłową legitymację. Ale przez takie przywoływanie jego narracja jest interesująca (mocno antropologiczna i mikrohistoryczna).
Reasumując: książka pachnie autentycznością i choć nieraz razi styl, maniera pisarska, przesadne epatowanie przymiotnikami, to jednak jest to publikacja ważna. Liczę na to, że odniosą się do niej Ci, którzy zostali przez autora wywołani, zwłaszcza historycy wywodzący się ze środowisk IPN-u. Ale powinni się nią zająć także przedstawiciele polskiego państwa, bo przywołuje ona dane świadczące o wielu nieprawidłowościach, które miały miejsce podczas i po przejęciu FSM przez Włochów.
dr hab. Józef Brynkus
Poseł na Sejm RP
Poniżej przedstawiam fragmenty książki Rajmunda Pollaka pt.: „Polacy wyklęci z FSM za komuny i podczas włoskiej inwazji”.
[…..]
Ponadto przedstawione w tej książce dokumenty dotyczące dziejów FSM po 1989 roku ukazują niespotykane w cywilizowanych krajach przypadki bezradności i bezkarności osób sprawujących najwyższe funkcje w państwie, a przede wszystkim rozpanoszoną ponad miarę nieudolność. Zadać wypada sobie pytanie czy było to wynikiem amatorszczyzny negocjacyjnej, nieudolności czy może głupoty?
Trudno jednak podejrzewać o głupotę ludzi z wyższym wykształceniem, a często z tytułami doktorów, lub nawet profesorów. Jeżeli nie głupota to może zwyczajny brak odwagi cywilnej do przeciwstawienia się niekorzystnym ofertom z zagranicy?
Przecież gdyby FSM posiadał takie same przywileje i gwarancje rządowe, które uzyskał koncern FIAT-a dzięki m. in. Jaruzelskiemu, Olechowskiemu, Lewandowskiemu, Osiatyńskiemu, Kwaśniewskiemu itd. to dzisiaj FSM byłaby dla Polski tym czym jest obecnie holding FIAT-a dla Włoch.
Rok 2016 przyniósł nowe fakty, które mogą pozwolić na rewizję haniebnej umowy definitywnej zawartej z Fiatem przez Andrzeja Olechowskiego.
19 lutego 2016 roku poseł Józef Brynkus skierował do Ministra Skarbu interpelację nr 1231 w sprawie korzyści odniesionych przez Fiat Auto Poland po przejęciu FSM[1].W odpowiedzi Marek Zagórski, sekretarz Stanu w Ministerstwie Skarbu Państwa nie tylko potwierdził, że wartość FSM przed prywatyzacją wynosiła 3 miliardy dolarów, ale ponadto ujawnił wręcz sensacyjne szczegóły określenia wartości tak zasobnych spółek jak Fiat Auto Poland S. A., Magneti-Marelli Poland S. A. i Texid Poland S. A., które powstały na bazie tegoż FSM.
Każdą z tych spółek wyceniono na jeden miliard starych złotych czyli zaledwie 100.000 PLN. Czyli w sumie 300.000 PLN, co po przeliczeniu wynosi ok. 75.000 USD. Zatem wartość FSM równa 3.000 000 000 USD w wyniku prywatyzacji spadła do wartości 75.000 USD.
Pytanie zatem brzmi: kto ukradł pozostałe 2 999 925 000 USD (słownie: dwa miliardy dziewięćset dziewięćdziesiąt dziewięć milionów dziewięćset dwadzieścia pięć tysięcy dolarów)? Panie Ministrze Zbigniewie Ziobro wystarczy sięgnąć po dokumenty NIK aby odpowiedzieć na to pytanie! Tam są nazwiska tych oszustów i złodziei.
[1]http://www.sejm.gov.pl/Sejm8.nsf/interpelacja.xsp?documentId=D99DE9747E87DFDFC1257F61004EDFB8
[….]
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Rozwoju Jadwiga Milewicz i znowu mamy bulwersujące cyfry już w nowych złotych. Okazuje się, że w latach 2009-2010 Ford Werke GmbH działający w Tychach w ramach joint venture z FAP otrzymał dotację z Budżetu Państwa RP w wysokości 16 750 000 PLN (szesnaście milionów siedemset pięćdziesiąt tysięcy) nowych złotych na budowę linii technologicznej, która pozwalała na produkcję Forda Ka i Fiata 500. Zatem dla polskich stoczni i dla polskich kopalń nie wolno było dawać dotacji, ale dla Forda jak najbardziej.
Na tym jednak nie koniec rewelacji Ministerstwa Rozwoju, bo w tym samym piśmie ujawniono, że Minister Gospodarki podpisał 13 stycznia 2011 r. umowę o udzielenie Fiat Powertrain Technologies Poland Sp. z o.o. wsparcia, na podstawie której spółka otrzymała dotację w łącznej wysokości 14 227 675 zł (czternaście milionów dwieście dwadzieścia siedem tysięcy sześćset tysięcy złotych).
Zatem polskich hut, polskich przedsiębiorstw, Polskich Linii Lotniczych nie należało wspierać. Ale niepolski Fiat GM Powertrain bez problemów dostał wsparcie.
To jednak nie wszystko, bo w dniu 19 maja 2009 r., minister ds. gospodarki zawarł z Beneficjentem FCA POWERTRAIN POLAND Sp. z o.o. umowę o dofinansowanie o numerze POIG.04.05.01-00-004/08-00, a kwota przyznanego dofinansowania wyniosła 100 277 700 zł (sto milionów dwieście siedemdziesiąt siedem tysięcy siedemset złotych)[1]. Czyli w Polsce brakowało i brakuje wystarczających środków na służbę zdrowia, ale ponad sto milionów PLN dla FCA Pawertrain się znalazło.
[1]http://www.sejm.gov.pl/Sejm8.nsf/InterpelacjaTresc.xsp?key=151E0E06
[…..]
Może minister Zbigniew Ziobro zacznie wreszcie ścigać aferzystów w białych kołnierzykach?
Najbardziej w tym wszystkim boli fakt, że wszystkie polskie dotychczasowe powojenne rządy – od fałszywej lewicy po lewą prawicę – przedkładały dyrektywy obcych państw i koncernów ponad interesy własnych obywateli. Dawniej te dyrektywy przychodziły z Moskwy i Leningradu, a teraz przychodzą nie tylko z Moskwy ale i z Brukseli, Berlina, Waszyngtonu, a czasami też z Turynu.
Najgorszymi historykami są ci wszyscy mistrzowie manipulacji (niekiedy nawet posiadający tytuły naukowe), którzy tworzyli sukcesy na siłę, bez ukazania, że każdy medal ma dwie strony. Ci sami pseudo-historycy lansują równocześnie bohaterów medialnych na pokaz, którzy w rzeczywistości żadnymi bohaterami nie byli, lecz tylko stawali się narzędziami manipulacji dla doraźnych karier politycznych.
Celem tej książki nie jest sianie defetyzmu, lecz realne przedstawienie rzeczywistości. Jeżeli kogokolwiek ogarnie po jej przeczytaniu pesymizm, to autor prosi o głębszą refleksję, bo wartość prawd historycznych nie polega na pokrzepianiu serc, lecz na wyciąganiu wniosków z popełnionych błędów. [….]
W Polsce doszło do REKOMUNIZACJI! Zobacz jak wyniszczano POLSKIE firmy! Wywiad byłego oficera kontrwywiadu pułkownika Piotra Wrońskiego z Rajmundem Pollakiem.
