Korzenie i źródła nauczania oraz twórczości Polskiego Papieża sięgają głęboko do doświadczeń i obserwacji z czasów Jego dzieciństwa w grodzie nad Skawą. Mimo zetknięcia się nie tylko z pięknem otaczającego świata, ale także z ludzkimi tragediami i upadkami, nigdy nie przestał kochać ludzi i swojego rodzinnego miasta. A przejawom zła czy krzywdom wyrządzanym ludziom przez ludzi starał się przeciwstawiać w swoim nauczaniu i utworach literackich, czy traktatach filozoficznych, wskazując drogi wyjścia i właściwe postawy. Przypomniał o tym Michał Siwiec-Cielebon w referacie otwierającym zorganizowaną przez Pracownię Dramatu Polskiego 1864-1939 Instytutu Filologii Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego wspólnie z Muzeum – Domem Rodzinnym Jana Pawła II konferencję zatytułowaną „Twórczość dramatyczna Karola Wojtyły. Konteksty i odniesienia”.
Michał Siwiec-Cielebon, to dziennikarz, historyk, działacz opozycji antykomunistycznej, wyróżniony nagrodą IPN „Świadek Historii”, wnuk z-cy dowódcy 12. Pułku Piechoty Ziemi Wadowickiej majora Michała Siwca, asystent posła na Sejm RP dra hab. prof. UP Kraków Józefa Brynkusa, kustosz Muzeum Tradycji Niepodległościowej Ziemi Wadowickiej im. 12 PP.
