Korzenie i źródła nauczania oraz twórczości Polskiego Papieża sięgają głęboko do doświadczeń i obserwacji z czasów Jego dzieciństwa w grodzie nad Skawą. Mimo zetknięcia się nie tylko z pięknem otaczającego świata, ale także z ludzkimi tragediami i upadkami, nigdy nie przestał kochać ludzi i swojego rodzinnego miasta. A przejawom zła czy krzywdom wyrządzanym ludziom przez ludzi starał się przeciwstawiać w swoim nauczaniu i utworach literackich, czy traktatach filozoficznych, wskazując drogi wyjścia i właściwe postawy. Przypomniał o tym Michał Siwiec-Cielebon w referacie otwierającym zorganizowaną przez Pracownię Dramatu Polskiego 1864-1939 Instytutu Filologii Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego wspólnie z Muzeum – Domem Rodzinnym Jana Pawła II konferencję zatytułowaną „Twórczość dramatyczna Karola Wojtyły. Konteksty i odniesienia”.
Michał Siwiec-Cielebon, to dziennikarz, historyk, działacz opozycji antykomunistycznej, wyróżniony nagrodą IPN „Świadek Historii”, wnuk z-cy dowódcy 12. Pułku Piechoty Ziemi Wadowickiej majora Michała Siwca, asystent posła na Sejm RP dra hab. prof. UP Kraków Józefa Brynkusa, kustosz Muzeum Tradycji Niepodległościowej Ziemi Wadowickiej im. 12 PP.
Komentarze